خیلی ها ادعای فضل و دانش میکنند و تجربه به من ثابت کرده مدعیان همیشه تو خالی تر از ادعایشان هستند ، بالعکس فروتنان ...
خاطره ای از سطح اول سیر مطالعاتی:
وسط بحث با دوستان در کلاس بودیم که خواستند تا دستگاه های ضبط صدا خاموش شود...
فکر کردم شاید میخواهند مطلبی بگویند که خیلی سیاسیست یا ممکن است بخواهند از خط قرمز های بعضی ها رد بشوند یا تذکری در این باره به ما بدهند اما وقتی گفت
<< خواهش میکنم برای من از لفظ استاد استفاده نکنید من خودم رو در این جایگاه نمیدونم>>
متوجه شدم که موضوع خط قرمز های دیگران نبود موضوع عبور از خط قرمز های خودش بود... ادب، اخلاق،علم و ... اینها خط قرمز های اوست.
کسی که در تمام مدت نه چندان طولانی ای که با ایشان گزراندم ذره ای از خطوط قرمزش عبور نکرد و نه تنها توهینی نسب به کسی از او نشنیدم و ندیدم بلکه چیزی جز احترام به افراد خصوصا دوستان حاضر در کلاس از او ندیدم، بارها با صبر و شکیبایی و بزرگواری حرف های اشتباه و گنگ و بچگانه بنده را شنیدند و با لطف سعی در راهنمایی ام داشتند.
جناب مهدی فرخیان از نظر من شما تمام ویژگی های یک استاد را دارید، استاد تنها کسی نیست که علم دارد استاد کسی است که با صبر و متانت و مهرو بزرگواری تمام علمش را به شاگردان منتقل کند و برای این مقصود تلاش کند و شما استادید.
این چند جلسه خیلی زود گذشت واین مصداق ((اوقات خوش)) است ، در تمام این مدت سه شنبه ها برای من معنایی دیگر داشت سه شنبه ها برای من امید داشت ،شوق داشت و شما خط فکری مرا در مسیری قرار دادید که قطعا زندگی ام را تغییر خواهد داد. مهر شما در دل من خانه کرده و خواهد ماند و حاضر نیستم به این راحتی فرصت آموختن از شما را از دست بدهم...
